Przetoka nerkowa

Przezskórna przetoka nerkowa jest jednym ze sposobów czasowego ponadpęcherzowego odprowadzenia moczu. Zazwyczaj wytwarza się ją w celu ratowania życia chorego lub jako przygotowanie to jego właści­wego leczenia (operacyjnego czy zachowawczego). Tradycyjny sposób wytwarzania przetoki nerkowej z operacyjnym odsłonięciem nerki, (zwłaszcza u chorych w ciężkim stanie ogólnym, wobec braku czasu na przygotowanie do operacji), jest postępowaniem poważnie obciążającym. Niestety może wiązać się z możliwością wystąpienia dodatkowych powikłań pooperacyjnych. Wprowadzenie ultrasonografów, umożliwiło bezoperacyjne wytworzenie przetoki nerkowej. Pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego wprowadza się przezskórnie cienką igłę z mandrynem do układu kielichowo miedniczkowego nerki, rozszerza się kanał wkłucia odpowiednim rozszerzadłem na pro­wadniku, a następnie wprowadza się do specjalny cewnik pros­ty lub skręcony na końcu z licznymi otworami umożliwiającymi dobry odpływ moczu z nerki. Można również do tego celu wyko­rzystać cienki cewnik Foleya. Przyszycie cewnika do skóry oraz kon­trola radiograficzna przetoki kończy kilkunastominutowy zabieg.

Grupy pacjentów

Pierwsza grupa to chorzy, u których ze względu na ich stan trzeba wytworzyć przetokę marki są natychmiast, a druga to chorzy, których można przy­gotować planowo do operacji. Typowymi wskazaniami do natychmiasto­wego wytworzenia tego rodzaju zabiegu w grupie 1 są chorzy w złym stanie ogólnym z kamicą moczową utrudniającą bądź uniemożliwiającą odpływ moczu z wodonercza, często powikłanym posocznicą i mocznicą.

Drugą grupę stanowią chorzy z narastającą mocznicą z powodu na­cieków nowotworowych dolnych odcinków moczowodów, chorzy ze zwężeniami swoistymi i nieswoistymi moczowodów oraz chorzy, u których wytworzono przetokę nerkowa jako wstęp do przezskórnego usuwania kamieni ner­kowych.
Przed przystąpieniem do badania ultrasonograficznego należy zaw­sze wykonać zdjęcie przeglądowe nerek i pęcherza oraz urografię, jeżeli stężenie mocznika nie przekracza dopuszczalnych wartości. U wszystkich chorych, również z mocznicą, należy wykonać badanie renoscyntygraficz­ne z podaniem diuretyku przed i po badaniu, co umożliwia obiektywną ocenę wydolności miąższu nerkowego oraz stopnia zastoju moczu. Ułatwia to kwalifikację chorych do wytworzenia tego rodzaju zabiegu i ocenę czyn­ności odblokowanej nerki, pozwalającą na podjęcie decyzji o dalszym sposobie leczenia. Brak możliwości bezpośredniej kontroli drogi wkłucia i oceny wielkości miejscowego krwawienia ogranicza zastosowanie tej me­tody u niektórych chorych z zapalnymi zmianami miąższu w przebiegu ropnego śródmiąższowego zapalenia nerek, nowotworami nerek oraz z zaburzeniami krzepliwości krwi.
Jak widać przeróbka nerkowa może być prostym i niezagrazajacym życiu zabiegiem wykonywanym w określonych warunkach i z określonych powodów. Nie trzeba się jej wstydzić, a sam zabieg dla doświadczonego lekarza to rutyna. W końcu nasze zdrowie jest najważniejsze i nie ma się nad czym dłużej zastanawiać